Τώρα λοιπόν είχε γίνει αυτό που ήταν δυνατό να το προβλέψει κανείς μα όχι να το εμποδίσει . Κι αν δεν επρόκειτο για το απόρρητο των συνεδριάσεων και το απροσπέλαστο των κρυπτογραφημένων αρχείων , άπασα η ψυχαναλυτική διαδικασία , διαιρεμένη σε όλες εκείνες τις συνεδρίες που διαρκούσαν αυστηρά σαράντα-πέντε λεπτά και έληγαν με την αποκαθήλωση του πανωφοριού των επισκεπτών , δεν θα οδηγούσε πίσω στις πρώτες αναμνήσεις αλλά σε κάποιο φτηνό και ανήθικο ξενοδοχείο στην πλατεία της Oμόνοιας . Οι τέσσερεις κάμερες ασφαλείας που δεν επέτρεπαν κανένα τυφλό σημείο λόγω της στρατηγικής θέσης τους και της αρχιτεκτονικής του γραφείου είχαν καταγράψει πολλαπλά συστήματα αποκρυπτογράφησης από μέρους των θεραπευομενων. Όλοι ανεξαιρέτως , εάν έφταναν αισίως στη δεύτερη εβδομάδα των συναντήσεων και ειδικότερα στην απογευματινή συνάντηση της Παρασκευής είχαν ανακαλύψει τον αστραφτερό κρίκο την άκρη του οποίου σκοπίμως είχε σφηνώσει στο κινέζικο μπαουλάκι κατά τη διάρκεια εκείνων των κρίσιμων δευτερολέπτων , όταν ο Δόκτωρας χαμήλωνε όλα τα στόρια με το πάτημα ενός κουμπιού , ενώ παραλλήλως τους ενθάρρυνε να ξεχωρίσουν στο σκοτάδι αυτά που πραγματικά επιθυμούσαν . Χρειάστηκε μόνον λίγους μήνες για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες ορατότητας του κρίκου που δέσμευε το κλειδί για το μανταμένιο συρτάρι , στην κορυφή του οποίου ο γραμματέας του επιμελώς είχε κολλήσει μια καλλιγραφημένη ετικέτα με την ένδειξη ''ΑΡΧΕΙΟ'' σε κιτρινισμένο χαρτί , που προσομοίαζε περγαμηνή , ''από άποψη'' όπως είχε δηλώσει ο ίδιος . Πειραματιζόμενος με τη μεταφορά των συναντήσεων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Παρασκευή ως προάγγελος του πολύτιμου σαββατοκύριακου εφιστούσε την προσοχή των ασθενών σε κάθε τι αστραφτερό , ότιδήποτε ξέφευγε από το ξεθωριασμένο μοτίβο της καθημερινότητας τους. Αμέσως μετά την παρέλευση εκείνου του μοναδικού ερεβώδους διαστήματος , ο Δόκτωρας με στόφα επαγγελματία υποκριτή προφασιζόταν την ανάγκη να καπνίσει ''δυο-τρία εκατοστά '' αρωματικό καπνό στην πίπα που του είχε χαρίσει η κόρη του για τα πρόσφατα γενέθλιά του ''όσο εσείς μπορείτε να καταγράψετε στο λευκό φύλλο ό,τι ξεχωρίσατε στο σκοτάδι . Αν δεν σας είναι εύκαιρο ένα μολύβι μπορείτε να δανειστείτε κάποιο από τα δικά μου '' σχεδόν ψιθύριζε και αποχωρούσε γρήγορα στον εξωτερικό χώρο . Εκεί έχοντας ακόμη στο νου του κάθε ξέπνοη ευχή κάπνιζε στ αλήθεια ''δυο-τρία εκατοστά καπνού'' θαυμάζοντας τη θέα του αστικού τοπίου από το ύψος των επτά ορόφων σε κείνη τη συλλεκτικής αξίας πίπα κάνοντας συχνά διαλείμματα για να χαμογελάσει καθώς ούτε κόρη είχε , ούτε είχε γιορτάσει πρόσφατα τα γενέθλιά του .
Το υλικό που κατέγραφαν οι κάμερες μετά την έξοδο του Δόκτωρα από το χώρο του γραφείου ήταν ουσιώδες για τη δουλειά του καθώς ο καθε ξεχωριστός τρόπος προσέγγισης των κρυπτογραφημένων αρχείων ήταν δηλωτικός της ψυχοσύνθεσης των θεραπευομενων. Περιττό είναι να αναφέρουμε ότι όλοι ανεξαιρέτως είχαν τραβήξει το κλειδί από το μπαουλάκι , είχαν ξεκλειδώσει με φούρια το μανταμένιο συρτάρι και είχαν ανακαλύψει τους δεκάδες πανομοιότυπους φακέλους βαθυκόκκινου χρώματος. Ακόμη πιο περιττό είναι να αναφέρουμε ότι όλοι ανεξαιρέτως είχαν κρύψει με φούρια έναν από τους πανομοιότυπους βαθυκόκκινους φακέλους σε χαρτοφύλακες , τσάντες δερμάτινες , τσάντες ψάθινες , τσάντες για το μπόουλινγκ , τσάντες βραδινές και τσάντες πρωινές , ακόμη σε εσωτερικές τσέπες και εξωτερικές τσέπες , ενώ μια μονάχα τολμηρή νυμφομανής ηθοποιός με βαθυκόκκινη μπουκλωτή κόμη έσυρε το μισό στα βάθη του αυστηρής γραμμής παντελονιού της ενώ το άλλο μισό μέρος ξεχώριζε λόγω της διαφάνειας του αέρινου πουκαμίσου της . Ο Δόκτωρας φυσικά προσποιήθηκε πως δεν το πρόσεξε και με τρεις μόνο κινήσεις , αποτέλεσμα πολύχρονης εμπειρίας , προώθησε ένα νέο μήνυμα στον γραμματέα του δηλώνοντας ότι έπρεπε να έχει έτοιμο έναν καινούριο βαθυκόκκινο φάκελο που σε τίποτα δεν μοιάζει με τους προηγουμενους σε διάστημα δέκα λεπτών ώστε να προλάβει να τον τοποθετήσει στη θέση του κλεμμένου στο ενδιάμεσο των συνεδριών.Η προετοιμασία ενός τέτοιου φακέλου ήταν στ' αλήθεια εύκολη υπόθεση για τον γραμματέα . Αρκούσε να φωτοτυπήσει τις τελευταίες ασυνάρτητες σημειώσεις του Δόκτωρα που είχε καταγράψει στο κυανό τετράδιο καθόσο μιλούσε στο τηλέφωνο ή έτρωγε το μεσημεριανό του στον ασημένιο δίσκο , να τις τυπώσει σε ακριβότερο χαρτί ύστερα να σαλιώσει το πάνω μέρος του βαθυκόκκινου φακέλου και να τον σφραγίσει . Οι επίδοξοι λύτες αγνοούσαν ότι τα επονομαζόμενα ''ΑΡΧΕΙΑ'' ήταν ουσιαστικά αποκύημα της δημιουργικής φαντασίας του Δόκτωρα και επιδίδονταν σε απέλπιδες προσπάθεις αποκρυπτογράφησής τους μόνον για το λόγο ότι διέκριναν στον κιτρινωπό ωκεανό γνώριμα σύμβολα . Μερικοί από αυτούς είχαν ξαφνιάσει με την προσήλωση και επιμονή τους καθώς εξερευνούσαν το γραφείο με κάθε ευκαιρία αναζητώντας ό,τι θα μπορούσε να τους φανεί χρήσιμο προκειμένου να αποκαλύψουν τα ζοφερά μυστικά που κρύβονταν στα σημειωματάρια του θεραπευτή.
Αν επρόκειτο για ένα στ αλήθεια αποκρυπτογραφημένο αρχείο σίγουρα κάποιος από αυτούς θα είχε καταφέρει να ξετρυπώσει τον μπούσουλα καθώς οι επανειλημμένες προσπάθειες έδιναν την εντύπωση ότι είχαν εξαντλήσει κάθε πηγή πληροφοριών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι όλοι τους ήταν πεπεισμένοι ότι το μυστικό κρυβόταν κάπου ανάμεσά τους , σφηνωμένο στα ράφια των υπερφορτωμένων βιβλιοθηκών , ζωγραφισμένο σε κάποιο κάδρο της συλλογής από τις ελαιογραφίες , ραμμένο στο αφράτο μαξιλάρι που οι περισσότεροι από αυτούς είχαν την τάση να αγκαλιάζουν κατά τη διάρκεια της συνεδρίας ίσως ακόμη και χαραγμένο στην επιδερμίδα κάποιου από τους ''αλήτες των Παρισίων'' όπως συνήθιζε με χαμόγελο να αποκαλεί ο Δόκτωρας τη συλλογή των ασπρόμαυρων φωτογραφιών που είχε κρεμάσει πίσω από την πολυθρόνα του και ένοιωθε κανείς , αν στεκόταν ακριβώς μπροστά , όχι ένα αλλά δεκατρία σκοτεινά ζευγάρια μάτια να τον καρφώνουν.
Οπως ήταν φυσικό ο καθένας τους είχε ακολουθήσει ένα ξεχωριστό μονοπάτι στην προσπάθειά του να πληροφορηθεί τα προβλήματα , τις ανησυχίες , τις ιδιαιτερότητες και τις απόκρυφες επιθυμίες κάποιου άλλου θεραπευομενου που δεν γνώριζε κι αν ακόμη γνώριζε , δεν θα τον γνώριζε ποτέ αρκούντως ώστε εκείνος να του έχει εξομολογηθεί όσα η ασφάλεια του απορρήτου θα του επέτρεπε να εξομολογηθεί . Προς μεγάλη έπληξη του Δόκτωρα , όμως , εκείνοι οι δύο ασθενείς που τον συναντούσαν πάντοτε μεσοβδόμαδα με διαφορά δύο ωρών είχαν ακολουθήσει με τρομακτική ομοιότητα τις ίδιες ατραπούς , σημειώνοντας σε δερμάτινες ατζέντες τον αριθμό των λευκών και μαύρων πλακιδίων , καταγράφοντας τη διάρκεια και συχνότητα των διαλειμμάτων του ίδιου του Δόκτωρα , αποδελτιώνοντας κάθε αντικείμενο του πολυσυλλεκτικού διάκοσμου ακόμη σκιτσάροντας άλλοτε με προχειρότητα κι άλλοτε με όση λεπτομέρεια επέτρεπαν δέκα λεπτά το πολύχρωμο ψηφιδωτό του εξωτερικού χώρου . Καμιά φορά όταν ξάπλωναν στο ντιβάνι με πανομοιότυπο τρόπο , υψώνοντας τις μανσέτες στο ύψος των αγκώνων και χαλαρώνοντας το παντελόνι στον κάβαλο ξεκουμπώνοντας το δυο βαθμούς , αδυνατούσε να τους ξεχωρίσει . Και όσο εξιστορούσαν αλληλοδιασταυρούμενα γεγονότα διατηρώντας σχεδόν πάντα εκείνο το εξονυχιστικό , σκοτεινό βλέμμα εκείνος χρειαζόταν μόλις λίγα δεύτερα αυτοσυγκέντωσης για να σιωπήσουν τα πάντα γύρω του και φαντασιωνόταν εκείνους τους δύο να ξαπλώνουν πλάι , τα λεπτά πουκάμισα να υποχωρούν , τα χείλη τους να συναντώνται και να εισβάλλουν με μια βιαιότητα καρτερική ο ένας βαθιά μέσα στον άλλο .Εκείνα τα δίδυμα , μαγνητισμένα βλέμματα να βρίσκονται συνέχεια σε επαφή σε ένα δικό τους κρυπτογραφημένο σύστημα , άλλοτε ικετεύοντας για περισσότερο κι άλλοτε ευγνωμονώντας για την ενσώματη προσφορά . Κι όταν ο Δόκτωρας στο τέλος των αφηγήσεων τους ζητούσε να γείρουν πίσω και να κλείσουν τα μάτια για λίγα μονάχα δεύτερα το έκανε μόνο και μόνο για να αποτυπώσει την εικόνα τους καθώς θα τελείωναν , εκεί , στροβιλιζόμενοι στο μάτι του κυκλώνα της ηδονής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου